Ouderschap is prachtig, maar ook intensief. Als ouder wil je het beste voor je kinderen, maar soms kunnen de verantwoordelijkheden, verwachtingen en dagelijkse druk te veel worden. Wanneer de balans tussen geven en ontvangen langdurig verstoord is, kan parentale burnout op de loer liggen.
Het constante jongleren tussen werk, gezinsleven, huishoudelijke taken en misschien zelfs je eigen sociale leven kan overweldigend zijn.
Voor sommige ouders leidt deze druk tot een staat van fysieke, mentale en emotionele uitputting: parentale burnout.
Wat is parentale burnout?
Parentale burnout is niet zomaar vermoeidheid na een lange dag. Het is een chronische toestand van uitputting die ontstaat wanneer de verwachtingen en eisen van het ouderschap langdurig groter zijn dan wat je aankunt.
Deze uitputting kan zich uiten in:
Emotionele uitputting: Je voelt je leeg en hebt geen energie meer om je kinderen de aandacht te geven die je graag zou willen.
Afstandelijkheid: Je merkt dat je minder betrokken raakt bij je rol als ouder, soms zelfs emotioneel afstandelijk wordt.
Een gevoel van falen: Je hebt het idee dat je tekortschiet als ouder en twijfelt aan je eigen capaciteiten.
Het is alsof je op de automatische piloot staat, zonder echt te genieten van het ouderschap.
Hoe herken je parentale burnout?
Parentale burnout kan zich op verschillende manieren manifesteren. Hier zijn enkele veelvoorkomende signalen:
Je bent constant moe, zelfs na een goede nachtrust.
Je voelt je prikkelbaar en hebt minder geduld met je kinderen.
Je hebt het gevoel dat je geen grip meer hebt op je gezinsleven.
Je verlangt naar tijd alleen en hebt moeite om plezier te halen uit je rol als ouder.
Je voelt je schuldig omdat je niet de ouder bent die je wilt zijn.
Hoe ontstaat parentale burnout?
De oorzaken van parentale burnout zijn vaak een combinatie van factoren. Denk aan:
Ongezond perfectionisme: Het gevoel dat je als ouder altijd moet voldoen aan onrealistische verwachtingen.
Gebrek aan ondersteuning: Wanneer je weinig hulp krijgt van een partner, familie of vrienden.
Geen tijd voor jezelf: Als ouder kun je het gevoel hebben dat er geen ruimte meer is voor je eigen behoeften en verlangens.
Chronische stress: Wanneer dagelijkse uitdagingen en verantwoordelijkheden zich opstapelen zonder momenten van rust.
Hoge verwachtingen: Zowel van jezelf als van anderen (sociaal en cultureel).
Onevenwichtige belasting: Het gevoel dat je altijd meer geeft dan je terugkrijgt, zowel emotioneel als fysiek.
Meer weten over ongezond perfectionisme? Lees mijn eerdere blog hier
Wat is het verschil met een 'gewone' burn-out?
In tegenstelling tot de werkgerelateerde burn-out heeft een parentale burn-out geen ‘ontsnappingsroute’. Want waar je thuis geschreven kunt worden van je werk, kan dat niet van je kinderen.
De vier verschillen:
De stress bevindt zich op een ander domein
Risico op zelfmoordgedachten ligt veel hoger bij een parentale burn-out
Parentale burn-out heeft geen vluchtwegen
Parentale burn-out verhoogt het risico op verwaarlozing en verbaal en fysiek geweld tegen kinderen
Wat kun je doen om parentale burnout aan te pakken?
Het goede nieuws is dat parentale burnout niet het einde hoeft te zijn. Er zijn manieren om je energie en balans terug te vinden.
Hier zijn enkele tips:
Erken het probleem: Het is oké om toe te geven dat je je overweldigd voelt. Dit is een belangrijke eerste stap.
Deel je gevoelens: Praat met je partner, vrienden of een professional. Het delen van je zorgen kan al enorm opluchten.
Stel grenzen: Je hoeft niet altijd alles te geven. Leer om “nee” te zeggen en prioriteiten te stellen.
Zorg voor jezelf: Maak tijd voor activiteiten waar je energie van krijgt. Of het nu gaat om sporten, lezen of simpelweg even niets doen, selfcare is cruciaal.
Communiceer je behoeften: Praat met je partner of omgeving over wat je nodig hebt. Het uitspreken van je gevoelens kan verlichting bieden.
Zoek professionele begeleiding: Als je merkt dat je het moeilijk vindt om hier zelf mee om te gaan, overweeg dan om met een coach of therapeut te praten.
Parentale burnout is omkeerbaar
Met de juiste ondersteuning en aanpak kun je weer grip krijgen op je leven en het ouderschap opnieuw ervaren als iets moois. Je hoeft het niet perfect te doen – goed genoeg is écht genoeg.
Voorkomen is altijd beter dan genezen. Daarom is het herkennen van de signalen dat je teveel van jezelf vraagt een belangrijke eerste stap. Vervolgens is het van belang om te kijken waar jij op leegloopt.
Is hulp vragen voor jou een grote stap? Oefen daar dan eens mee in veilige situaties, bij je partner of je ouders bijvoorbeeld.
Er zijn trouwens ook talloze organisaties die hierover groepssessies organiseren. Mogelijk is dat iets voor jou?
Tijd om balans terug te vinden
Veel ouders worstelen met schuldgevoelens en denken dat ze alles alleen moeten doen. Maar het vragen om hulp is juist een teken van kracht. Het laat zien dat je bereid bent om voor jezelf te zorgen, wat uiteindelijk ook in het belang van je kinderen is.
Meer weten over ongezond perfectionisme? Lees ook mijn andere blogs, bijvoorbeeld
Comments